50 Johr sün ik nu all bi de Kinnerkarkhelpers un ik freu mi mennig Sönndag off ook unner´d Week, sall dat weer gahn. De Kinner van uns groode Gott un van uns Heer Jesus to vertellen, dor geiht nix over. Ook wenn de Sönn- un Fierdagen mit hör Böskupp elke Johr weer koomen, muss´t di doch elke Mal weer stengeln, dat du so vertellst, dat de Kinner dat inhollen.
As lüttje Jung gung ik elke Sönndagvörmiddag in´d Kinnerkark un dor wassen dree groode Jungs, de uns up hör Menär ut Bibel vertellen deen. Wat´n Segen! Uns Pestor kweem eem vör twalm bloot noch to singen, to beden un uns de Sönndagssegen mit up Padd to geben. Vertellen deen de groode Jungs un off du´t löben wullt off neet: de heele Bibel spööl in´d Krummhörn. Gung dat um Noah un sien groode Schkipp, denn wuur de achter´d Karkhoff torecht timmert un dat fuhr over´d Knockster Deep bi´t´na´d groode Water vör´d Diek. Hebben wi nooit vergeeten. Off gung dat um Zachäus, de lüttje Mann, de Jesus sehn muss, vertellen se van de lüttjeste Mann in uns eegen Laug. De heet van lüttje Harm un was n´heel oll Wiesnöös nett as Zachäus. Jesus wull hör beid´geern helpen – dor kwaam´t up an. Dat sitt bit vandage.
Un Palmsönndag, wor wi nu weer up daalgahn? Up disse besünner Dag, wor Jesus in Jerusalem kwamm, wuur van de grootste Peerstall in Päs´m vertellt. So as alltied, fung dat in´d Krummhörn an. „Ji mutten jo dat so vörstellen, Kinner, Jesus wull ja geern in Jerusalem koomen un de Lü futt wiesen, wat he vör´n Baas van Keerl is. He hett´t to seggen un de Lü sullen marken,wat dat heet. Midden in Jerusalam stunnen n´poor heel good Peer nett as bi D.M.- Janssen hier bi uns in´d Laug. Un as de Peer hören deen, dat hör König Jesus koomen dee, hett elke Peerd docht: dat mutt ik maaken! De eene meen: ik sün dat beste un dürabelste Peerd in´d Stall – dat steiht mi to. Un de anner see: so´n mooie Deer as mi finnst du in´d heel Kuntrei neit weer, ik breng Jesus na de Lü. Und de darde Peerd meent: ik kann so gau loopen, dor koomen ji all mitnner neit mit – Jesus dragen, dat is mien Bahntje. Un dat veerde Peerd doch: so völ Kraft as ik hett hier keeneen – dor wor ik för utsöcht. Wat mögen de Lü kieken! Man Jesus stüür sien Frünnen an de heele Peerstall vörbi un wull geern´n Esel hemm. So harren sien Vader un he sück dat all ewig docht. Un de Esel hollt de Preken: Jesus will uns wiesen, wor he um koomen is (Matth.11,28). He kummt neit as Grootminher mit groot Gedoo. Nee, he kummt, nett as de Esel, Lasten to dragen un de Lasten brengen hum um. Dien Lasten un mien Lasten. Dat he uns offnehmen kann, wat uns so stuur loopen lett, dor is he um koomen, dor hett he um leevt un de is he hum stürben.“ Anner Sönndag hören wi, dat´t dor neit bi bleeben is. Ik freu mi all up de Kinnerkark mit dat Grafft, wor keen mehr in is. Du ook?
Jürgen Hoogstraat, Pestor in Vitterbur
