De Osterweek – dat is’n heel besünner Week, dor kannst ‚n Bült ut lehren. Dat hebb ik frauger Johren mal unnerfunnen, as wi up Ostersönndagnamiddag de heele Femilje tomal bi uns up Vesiet harren. Wi willen hoopen, dat wi sachs bolt weer de moie Fierdagen binanner wesen können, dat können wi ja neet missen. Vör’n Johr off wat was dat bi uns alltied so: Na ‚n lekker Middagsmahl much een off anner van de Ollerden geern noch wall n‘ Endje loopen s’namiddags, dat hörr de eenfach so to.
Mien Unkel fung all eem na’d Middag an to nögen: „Vom Eise befreit sind Strom und Bäche. Durch des Frühlings holden belebenden Blick; im Tale grünet Hoffnungsglück.“ un wi wussen: nu muss dat gahn. Rut in dat Vöjohrslücht! Gav so völ to sehn u to beleben! Man so’n Kooierpadd in d‘ Middagstied rund um d‘ Loog to un – dat was un is nix vör uns mennig een van uns junge Lüe. Een see mal an mi up so’n Namiddag: „Du, ik mach neet loopen vannamiddag, ik bün mööi…“. Un denn knippoogde he un see: „Wenn du mi nu dragen deest, denn gung ik ja glatt mit.“ Dat hett he wall ut Spaß an mi seggt, man ik hebb dat nooit vergeeten un mutt dor faak an denken.
Wi Minschken meenen ja alltied, wi mutten’d all ut uns süllmst können, mutten alltied unner Vulldamp wesen. Wi meenen: wenn dat wat worden sall mit uns Leben, mutten wi uns unnerratz stengeln un wieder, wieder, wieder… solang as d’r Kraft is, solang dat Hart noch will un de Fauten ook. Man dat is’d neet all, wat over uns Leben to seggen is. Dor fehlt Ostern in! Weest wat? Jesus is neet upstahn, dat he di vörupgeiht un du musst all tegen hum an haupeln un wieder, wieder, wieder.
Man: Jesus is upstahn – ja löv mi dat, dat he di ook mal ‚n Endje dragen kann. Wi dür’n dat driest mit Jesus so maaken, as de junge Bengel an mi ut dumm Tüüg see: „Ik gah mit, wenn du mi dragst.“ Segg dat driest. Löv mi dat wenn du mal mööi büst, wenn dien Hart neet mehr kann un dien Fauten ook neit: Jesus is upstahn, dat he bi di wesen kann un dat ji mitnanner up Stapp gahn könen. Mal Hand in Hand, wenn du good kannst. Man du dürst di ook mal ‚n Endje dragen laaten, wenn du neet mehr wieder kannst. Fraag hum dor driest na! He deiht dat geern un seggt an di: elke Dag bün ik bi di, so lang de Welt besteiht. (Matthäus 28,20).
Van Jürgen Hoogstraat, Pastor in Victorbur
